Toen ik vanmorgen wakker werd, lag er een dun laagje vorst over het hele landschap. Er verschijnt op het moment dat ik dit schrijf een voorzichtig zonnetje. Dit soort winterdagen zijn zo mooi. Ik wil er nog even van genieten. Morgen is het 1 februari en dan begint de aanloop naar de lente. In ons hoofd en in de natuur. Soms nog enkel onder de grond, maar ook als je goed om je heen kijkt, zie je de knoppen al aan de hazelaar zitten. De dagen worden langer en onze energie neemt toe.
Van oudsher is 1 februari een dag die gevierd werd als het begin, de voorbode, van de lente. De datum valt (ongeveer) tussen 21 december, de start van de winter en 21 maart, de start van de lente. En merk jij het ook? De onrust neemt toe, je wilt weer in beweging komen. De tijd van rust en reflectie is voorbij, we willen dingen gaan doen! Dit is zo’n hoopvol moment in het jaar.
Voor mij is 1 februari dit jaar extra bijzonder, want een van mijn dochters gaat afzwemmen voor haar A-diploma. Een moment waar ze lang naar toe heeft geleefd - en wij met haar. Het sluit mooi aan bij het hoopvolle van februari. Er is zoveel mogelijk als je het maar durft, doet en volhoudt ondanks tegenslagen. Een boodschap die ik vaak aan mijn kinderen meegeef, maar af en toe ook zelf aan herinnerd moet worden: durf te hopen. Ik weet wat je denkt: er is weinig nieuws op dit moment dat hoopvol stemt; maar als dat overweldigd: zoek het hoopvolle om je heen. In de natuur, in je familie, in je buurt, bij je vrienden. En wees hoopvol voor hen, voor daar. Niet hoopvol tegen beter weten in, maar hopen in de vorm van doen en in beweging komen. Ik hoop dat ook jij een hoopvol februari ingaat.
Member comments