In mijn moestuin groeien veel bloemen zoals slaapmutsjes, Sint-Janskruid, klaver en duizendblad. Ze zijn over de jaren heen komen aanwaaien en ik heb ze liefdevol gehouden.
Soms zaai ik een groente of kruid, bijvoorbeeld peterselie, zie vervolgens iets opkomen en denk: “het gaat goed!” en laat het lekker opkomen. Waarna het toch een heleboel juffertjes-in-’t-groen blijken. En dan zit ik in de problemen want: ik hou van juffertjes-in-’t-groen, dus ik wil ze helemaal niet weghalen. Maar nu moet ik een andere plek voor de peterselie gaan zoeken.
Ik hou er van dat mijn moestuin er niet als een standaard rijtjes-moestuin uit ziet, dat het af en toe een beetje als wildplukken voelt om m’n spinazie, tomaten en frambozen te vinden tussen de prachtige bloemen. En niet te vergeten, de bijen en andere belangrijke bestuivende insecten zijn daardoor ook gek op mijn tuin. De beste voeding voor een tuin is de schaduw van de tuinder, zegt men. En op deze manier ben ik dagelijks op ontdekkingstocht in mijn tuin.
Om toch enige productie te krijgen, is voorzaaien in kweektrays voor mij een goede optie. Het kost wat extra moeite, maar je ziet meteen wat je waar in de grond stopt. En je kunt wat creatiever zijn wat je waar plant; ze hoeven niet saai in een rijtje te staan zodat je ze makkelijker herkent, je mag ze ook kriskras door elkaar heen zetten.
Zo’n beplanting noem je een polycultuur. Toen ik hier voor het eerst van hoorde maakte m’n hart een sprongetje, want ik zal nooit goed zijn in nette rijtjes en zal nooit een perfect georganiseerde moestuin hebben. Er is altijd wel wat te vinden wat ik was vergeten, wat spontaan is opgekomen of iets dat ik vorig jaar niet oogstte en nu weer opkomt, zoals de aardappelplantjes die ik zojuist tussen mijn frambozen vond. Ik omarm mijn ogenschijnlijke vrolijke chaos, en geniet van alles wat zij voortbrengt.
Member comments