Ik heb het al een aantal keer gezegd: Life finds a way. Er is geen seizoen dat dit zo vol kracht laat zien als de lente. Waar dorre takken stonden, springt nu vers groen uit de grond. Ik zie de krokussen met bravoure hun bloemen openen. Ik zie de hazelaar uitlopen, zijn takken zacht behaard. De tortelduiven duikelen weer samen door de lucht, op zoek naar een nest. Ik merk het aan de kinderen die weer enthousiast naar buiten rennen om met buurtgenootjes te spelen. Aan de ouders in deze wijk ook overigens; die er weer op hun gemak bij staan en niet langer verscholen achter hoge kragen. Als ik naar buiten ga, voel ik de zon mijn gezicht weer verwarmen, met een belofte van blote voeten in het gras, niet lang van nu.
Morgen is het 1 maart, en dat is het echte begin van het groeiseizoen in dit deel van de wereld. Dat is ook wel te zien aan mijn vensterbanken, die vol staan met bakjes en potjes met dunne sprieten er in. Dit jaar houd ik me vooral bij de basis met een paar enthousiaste probeersels: artisjok en asperge voor de meerjarigen en spruiten en mais bij de eenjarigen. En heel veel nieuw fruit voor mijn fruitboog. Ik ben hier zo enthousiast over, dat ik voor iedereen wel een fruitboog zou willen maken: zo veel mogelijk zo lang mogelijk fruit uit eigen tuin. Wie wil dat nu niet?
Lente is het seizoen van belofte en van nieuwe wegen inslaan. Voor mij geldt dat dit jaar zeker. Ik ga mij officieel omscholen tot tuinontwerper en daarmee mijn passie voor tuinen, natuur en permacultuur in het dagelijks leven integreren. Een passie die net als de natuur om me heen, niet meer te stoppen is. En jij? Ga jij iets tot bloei laten komen deze lente?
Member comments