Vlier

'Waarom zou je in hemelsnaam vlier in je tuin planten!? Die groeien overal in het wild!' riep iemand eens naar me uit, in totale verbijstering. Ik heb twee vlierstruiken in mijn tuin. Een gewone (sambucus nigra) en een 'black beauty'. Ja, ze zijn inheems voor dit deel van de wereld. En je kunt ze dus vinden, als je hier een wandeling langs de Kromme Rijn maakt, zomaar "in het wild".

Voor mij is een tuin niet een rariteitenkabinet of een tentoonstelling van exotische bijzonderheden. Ik hoop met mijn tuin een gevoel op te roepen van thuishoren, van het mooie zien dat zich recht onder je neus bevindt. En de vlier hoort daar dus juíst bij.

De vlier is dus een inheemse struik, wat maakt dat de inheemse dieren er goed op gaan. Dan kun je denken aan de vogels, die dol zijn op de bessen, maar wij zijn óók inheemse dieren - en al eeuwenlang dol op de vlier. Dit zie je alleen al aan alle verhalen over de vlier - van vermomde heksen tot beschermers van je huis. Ik hou van deze verhalen, maar ik hou nog meer van het verwerken van vlier tot een siroop.

Je kunt op twee manieren siroop -of thee- maken met vlier: van de bloesem en van de bessen. Vlierbloesemsiroop zag ik ooit voor het eerst in de IKEA en dacht toen dat het een typisch Scandinavisch product was, maar je kunt het dus zelf maken van de vlier in je achtertuin, of van die in het wild, als je verantwoord plukt. Ik doe dit eigenlijk nooit, want ik wacht tot die bloesems in bessen veranderen.

Vlierbessen zijn de krachtpatsers die je immuunsysteem versterken - en in een zo mogelijk nóg lekkerder siroop te verwerken. Afgelopen jaar heb ik dit voor het eerst gedaan. Ik had nog niet heel veel bessen, dus heb het aangevuld met bramen, herfstframbozen en tijm uit de tuin. Simpelweg koken in water, zeven (ik heb een oude hydrofiel doek opgeofferd), honing erbij en klaar is je siroop. Als je de komende weken een wandeling maakt, kijk eens of deze inheemse schoonheid/krachtpatser je opvalt, met haar mooie bloemenschermen. Ik ben benieuwd!